امید

از کنار پیرزنی رد می‌شدم. با کمک عصایش به آرامی گام برمی‌داشت. دورتر پسری با مادر خود کلنجار می‌رفت. گویا از فرط خستگی می‌‌خواست کمی استراحت کند. اما زن همچنان به او توجهی نکرده و راه خود را گرفت و رفت. پسرک برگشت به سمت ما و با نگاهی به پیرزن اشاره کرد که سریعتر بیا.