قلم

همه را به نوشتن ترقیب می‌کنم اما هیچیک توجهی به این موضوع ندارند که قلم اولین گام است. همه در گیر و دار رفتن و رسیدن و اندوختن و پرداختن و دیدن و حذر کردن و غلبه و تسکین و فکر نکردن به فکر کردن و ... و نهایتاً خوابیدن هستند. می‌گویم و می‌نویسم:

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور

پدر را باز پرس آخر کجا شد مهر فرزندی؟ ...

اما هیچیک نمی‌بینند ... نه اینکه نمی‌توانند بلکه نمی‌خواهند...

اندکی که دوام دارد به از بسیاری که ملال آرد... علی (ع)