چه بر سرمان می‌آید

هر روز که برمی‌گردم خونه، سر هر تقاطع یه لشگر آدم بیکار باتون‌بدست رو می‌بینم که تو تخم چشم مردم زل می‌زنن شاید فرجی شد و یه بخت‌برگشته‌ای تکون زیادی خورد و برادران هم عقده‌ای رو فروخوابوندن. شبها هم مطابق هر شب، نزدیک ساعت 10 فریاد الله‌اکبر مردم از رو پشت‌بوم‌ها بلند میشه تا شاید کسی بشنوه درد تجاوز مشروع به شعور، مکتب، فرهنگ، عقیده و اندیشه به نام دین.

هرروز که emailهام رو چک می‌کنم پره از خبرها و عکس‌هایی که از بس تو این چند وقت تکرار شده دیگه از خوندن و دیدنشون تعجب نمی‌کنی. اولین باری که فیلمها و عکس‌های زد و خورد رو می‌دیدم حیرت می‌کردم‌ ولی انگار همین تکرار، مهر تایید به همه اعتقادات می‌زنه. آدم یه جورایی خسته میشه، خسته از این همه حماقت و رذالت. فیلم تیر خوردن دختر جوونی که احتمالاً سراسر دنیا اونو مشاهده کردن رو می‌بینی بعد به خودت می‌گی اینا که خودشونو واسه فلسطینیا جر میدن چرا با ما اینطوری میکنن. واقیعت اینه که اینا غریبه‌ان ... شاید فقط بلدن به فارسی تکلم کنن. اینا نه تنها غاصب منابع اقتصادی این ملت و مملکت هستن بلکه متجاوز به روان و اندیشه این مردم هم شدن. گرچه این گرگ سالهاست که با گله آشناست.

دختر مردم وسط خیابون تیری به سینه‌اش خورد، افتاد رو زمین، دست‌ها یکی پس از دیگری سعی داشتن جلوی خونریزی رو بگیرن، یکی اون وسط میگه نترس! نترس! ... غافل از اینکه چشمهای رفته دختر حاکی است که وی فرصتی برای ترسیدن نداشته... بیچاره مادرش! و چقدر جالب است هنگامیکه شخص اول مملکت در خطبه‌های نماز جمعه خویش خطاب به ولی‌عصر، جان ناقابل خویش را (در کلام) بدست گرفته تا تقدیم آن حضرت کند و از همه اینها فجیعتر و شنیع‌تر آنکه عده‌ای که نمی‌دانم آنها را با چه صفتی خطاب کنم، زار زار گریسته و متاثر از این جانفشانی و تالم رهبر کبیر انقلاب شده‌اند. عده‌ای که یا جیره‌خوارند و نان در گرو مطیع بودن دارند و یا بزدلند و ترس از هستی بی‌مقدار خویش ایشان را وادار به مذلت کرده و یا آنقدر احمقند که در ذهن تهی‌‌ ایشان تصور اینکه خدشه‌ای به معصومیت لایزال مقام رهبری و جانشینی ایشان و فقط و فقط شخص ایشان در غیاب آقا امام زمان، وارد گردد برایشان امری محال است.

سینه پاره شده این جوان را نگاه کنید... مگر تو چه کرده‌بودی که اینچنین پاسخ شنیدی. مگر تو چه فجایعی به بار آورده بودی، چه هتک حرمتی کرده‌بودی که مادرت را به چنین داغی نشاندند.

ای جرج اورول! رحمت به آن شیری که خوردی! من دو کتاب بیشتر از نوشته‌های تو نخوانده‌ام. یکی 1984  و دیگری animal farm. آخ که چه زیبا به زبان قلم گویای خویش حماقت‌های جهان سومی را به تصویر کشیده‌ای. انقلاب‌هایی که از دموکراسی به تمامیت‌خواهی و انحصار‌طلبی و دیکتاتوری کشیده می‌شود و نظام‌هایی که بزرگترین جرم آنها معروف به جرائم فکری است...

مبادا تو اندیشه‌ای غیر از آنچه از راس هرم حماقت به تو تزریق می‌شود بپذیری! همه زندگی تو حتی زناشویی تو هیچ حریمی نخواهد داشت. درکل individualism عبارتی است که بدرد دایره‌المعارف و یا هر لغتنامه مزخرف دیگه می‌خوره... چه معنی و مفهومی داره؟

خدا تو را هم بیامرزد دکتر شریعتی... حتی نگذاشتن سالگردی برای شهادت بگیرن. آخر نمیشد... هیچ تضمینی نبود امنیت جلسه مراسم حفظ شود... زر و زور و تزویری که نام بردی جایش فقط در نوشته‌ها و نقدهاست و در ادراک نمی‌گنجد. در این مدت آنقدر دورویی دیدم که حالم از هرکه صحبت می‌کند چه له چه علیه بهم می‌خورد... قبل از انتخابات در گرمای تحریک و تشویق حضور پای صندوق‌های کذایی رای، افرادی پیشم می‌آمدن و سنگ موسوی را به سینه زده و بظاهر خود را ناراضی از دولت نهم نشان می‌‌دادن تا جاییکه فحاشی هم می‌کردند. چقدر برایم جالب بود وقتی دیدم چند روز گذشته همانها با باتون و لباس بسیجی سر گذرگاهها ایستاده و چنان روی زمین خدا گام بر‌می‌دارن که گویی ارث پدری پدرسگشان است.

چه کنیم... نمیدانم. همینقدر می‌دانم اگر خواستم خبری را برای کسی یا کسانی forward کنم، همه را در BCC بذارم.

خدایا از دست ما چه بر‌می‌آید، فریاد شبانه الله‌اکبر؟! خون؟! تو چه پیشنهاد می‌کنی؟