ای پست تر از کافر!

چو بیشه تهی ماند از نره شیر

شغالی به بیشه درآید دلیر

اگر پرسند کیستی باید هنرهای خویش را بشماری

کافران را دوست می‌دارم، از این وجه که دعوی دوستی نمی‌کنند، می‌گویند: آری کافریم، دشمنیم. اکنون دوستیش تعلیم دهیم، یگانگیش بیاموزیم، اما این که دعوی می‌کند که من دوستم و نیست پر خطر است

(ازمقالات شمس)

اندک مدتی است که بعد از مصوبه قانون مطبوعات که به سایت­های اینترنتی و حتی وبلاگ ها کشیده شده نظرات مشابهی به برخی پست ها ارائه می شود و این حقیر همه را حذف و خاطر را از دغدغه حضور این متون می رهاند. از سر کنجکاوی به آن صفحات رجوع کردم و با هوش بسیار قلیل خود متوجه شدم که در آن صفحات کلمات کلیدی برای جستجوی برخی نوکیسگان وجود دارد، نظیر: proxy، غافل از اینکه این کلمه به منظوری بکار رفته بود ورای آنچه در وهله اول به ذهن می رسد. ایشان به برکت موتورهای جستجو می گردند و می گردند و می گردند تا روزی خویش را به مدد کلیک کردن و خواندن و گزارش تهیه کردن کسب نمایند. خدا را شکر که برای یک سری آدم منفعل بیکار، بابی را گشوده اند (و صد البته آقایان کارآفرینی کرده اند) که کل یوم را به گردش در سایت ها بپردازند و دایرکتوری درست کنند و چه اهمیت دارد گاه اگر هموطنان از عزم و جزم مستغرقین مکاتب جمعیت آبادگران و طیفی از اصولگرایان پوپولیست متحجر در امان نیستند.

الحمدلله بقدر حاجت کتک خورده و طعم آنرا هنوز فراموش نکرده ایم که تن به مذلت دهیم. شما نیز چون کلاغی به لاشه خواری خویش پرداخته و ما نیز عمر اندک خویش را به امید فراز قله های مرتفع جهل بسیط طی می کنیم.

باشد که در شما محبت ایجاد شود...

یا علی!